|
Stan cywilny
faktyczny
Stan cywilny faktyczny został określony na podstawie charakteru
związku, w jakim żyje dana osoba, tj. w oparciu o informacje dotyczące
relacji z głową gospodarstwa domowego, stanu cywilnego prawnego oraz
wzajemnych powiązań między osobami spisanymi.
Ustalono następujące kategorie faktycznego stanu cywilnego:
kawaler/panna,
żonaty/zamężna (w świetle prawa świeckiego lub kanonicznego) i
pozostający w faktycznym małżeństwie,
partner/partnerka (partnerów wyodrębniano w ramach tego samego
gospodarstwa domowego - bez względu na ich stan cywilny prawny),
wdowiec/wdowa,
rozwiedziony/rozwiedziona,
separowany/separowana. Kategoria ta dotyczyła osób:
pozostających w separacji prawnej i nietworzących formalnych związków
(partnerskich) z innymi osobami,
o stanie cywilnym prawnym żonaty/zamężna - niepozostających w związku
małżeńskim i nietworzących formalnych związków (partnerskich) z innymi
osobami.
W celu porównania zmian zachodzących w czasie, w tablicach
przedstawiono zarówno stan cywilny prawny, jak i faktyczny. W
poprzednich spisach ludności badany był wyłącznie stan cywilny
faktyczny.
Poziom wykształcenia
Poziom wykształcenia jest to najwyższy ukończony cykl kształcenia w
szkole lub szkolenia w innym trybie i formie, uznany zgodnie z
obowiązującym systemem szkolnictwa. Podstawą zaliczenia wykształcenia
do określonego poziomu było uzyskane świadectwo (dyplom) ukończenia
odpowiedniej szkoły: dziennej, wieczorowej, zaocznej czy
eksternistycznej.
W publikacji zastosowano następującą klasyfikację poziomu
wykształcenia:
wykształcenie wyższe,
policealne,
średnie:
ogólnokształcące,
zawodowe, zasadnicze zawodowe, podstawowe ukończone, podstawowe
nieukończone i bez wykształcenia szkolnego.
Dane spisu 2002 roku ze względu na termin jego przeprowadzenia
odzwierciedlają sytuację z początku roku szkolnego. W momencie
przeprowadzania spisu uczniowie ostatnich klas we wszystkich typach
szkół nie posiadali jeszcze świadectwa ukończenia szkoły i określono
dla nich niższy poziom wykształcenia.
Niepełnosprawność
Osobą niepełnosprawną jest osoba, która posiada odpowiednie orzeczenie
wydane przez organ do tego uprawniony lub takiego orzeczenia nie
posiada, lecz odczuwa ograniczenie sprawności w wykonywaniu czynności
podstawowych dla swojego wieku (zabawa, nauka, praca itp.).
Zbiorowość osób niepełnosprawnych została podzielona na grupy:
osoby niepełnosprawne prawnie, tj. takie, które posiadały odpowiednie,
aktualne orzeczenie wydane przez organ do tego uprawniony,
osoby niepełnosprawne tylko biologicznie, tj. takie, które nie
posiadały orzeczenia, ale miały (odczuwały) całkowicie lub poważnie
ograniczoną zdolność do wykonywania czynności podstawowych.
Kryterium zakwalifikowania danej osoby do zbiorowości osób
niepełnosprawnych prawnie było posiadanie:
aktualnego orzeczenia wydanego przez odpowiedni organ orzekający - w
przypadku osób w wieku 16 lat i więcej,
uprawnienie do pobierania zasiłku pielęgnacyjnego dla dzieci poniżej
16 roku życia (tj. urodzonych po 20 maja 1986 r.).
W spisie ludności 2002, dla osób w wieku 16 lat i więcej ustalono 3
stopnie niepełnosprawności:
znaczny, umiarkowany, lekki.
Kraj urodzenia
Miejsce urodzenia osoby jest to miejsce zamieszkania matki w czasie
urodzenia dziecka. Zgodnie z międzynarodowymi zaleceniami jako kraj
urodzenia należało podać państwo według granic aktualnych w momencie
spisu, a nie w roku urodzenia osoby.
Cudzoziemcy
Zgodnie z obowiązującymi aktualnie normami prawnymi cudzoziemcem jest
osoba nieposiadająca polskiego obywatelstwa, bez względu na fakt
posiadania lub nie obywatelstwa (obywatelstw) innych krajów (Ustawa o
cudzoziemcach z dnia 25 czerwca 1997 r. wraz z późniejszymi zmianami -
tekst jednolity Dz. U. Nr 127 z 2001 r.).
Cudzoziemcy przybyli do Polski na pobyt stały są traktowani jako osoby
mieszkające stale (ludność stała), pozostali zaś, w zależności od
czasu faktycznego pobytu w naszym kraju:
przez okres poniżej l roku -jako przebywający czasowo (imigranci
krótkookresowi), przez okres co najmniej 12 miesięcy-jako rezydenci
(imigranci długookresowi).
Narodowość
Narodowość jest deklaratywną (opartą na subiektywnym odczuciu) cechą
indywidualną każdego człowieka, wyrażającąjego związek emocjonalny
(uczuciowy), kulturowy lub genealogiczny (ze względu na pochodzenie
rodziców) z określonym narodem.
Na formularzu spisowym widniało pytanie otwarte: „Do jakiej
narodowości się Pan(i) zalicza? ", pozwalające osobie spisywanej na
indywidualne, własne rozumienie pojęcia narodowości. Rachmistrze
spisowi byli zobowiązani do odnotowywania każdej udzielonej
odpowiedzi, która pozostawała w związku z tematem narodowości.
|