"Przypomnienie sylwetki powszechnie znanego w lubelskim środowisku medycznym nestora lubelskiej chirurgii dr n. med. Stefana Ciszewskiego zacznę od przekazania Państwu czegoś, o czym dr Ciszewski mówił bardzo niechętnie: że urodził się w złym miejscu i wzłej porze.

Jego rodzinną miejscowością jest Grabowiec k/Zamościa.

Najpierw miał tam miejsce tzw. “Mały Katyń” – w 1939 r. wojska sowieckie wymordowały ok. 60 żołnierzy polskich, którzy przeżyli walki. Potem wieś niszczyli Niemcy, mordując przy tym wielu mieszkańców. Pozostałych dotknęła duża akcja wysiedleńcza.
3,5 letni Stefan najpierw znalazł się w obozie w Zamościu, potem oddzielony od rodziców z transportem dziecięcym trafił do miejscowości Mordy pod Siedlcami. Przeżył okropne rzeczy, ale doświadczanymi jako dziecko okropnościami być może kupił sobie życie. Bowiem nielicznych pozostałych mieszkańców Grabowca zdziesiątkowały dodatkowo niemiecka akcja pacyfikacyjna i walki z wkraczającymi Rosjanami (wedle dostępnych danych w gm. Grabowiec w okresie wojennym zginął co drugi mieszkaniec (2207 osób (53%).

Szkoła powszechna i liceum to rodzinny Grabowiec, a potem studia medyczne na wydziale lekarskim AM w Lublinie, rocznik 1965. Niektórzy z Państwa zapewne pamiętają, że w latach studenckich ten postawny, młody medyk był uważany za jednego z najlepszych lubelskich siatkarzy.
Karierę medyczną przedłożył jednak nad sportową i bezpośrednio po studiach na długie lata związał swoje życie zawodowe z II Kliniką Chirurgii AM w Lublinie. Tu zdobył I i II stopień specjalizacji, doktoryzował się, pełnił funkcję ordynatora jednego z oddziałów klinicznych. Opublikował 56 prac naukowych i był kierownikiem specjalizacji 8 lekarzy, z których 2-ch pełni funkcje ordynatorów oddziałów chirurgicznych. Jego niezwykłe, dydaktyczne talenty doceniali specjalizujący się lekarze i szkoleni studenci, choć nie tylko dydaktyka była Jego mocną stroną.(...)

II Klinika Chirurgii była przez 35 lat miejscem pracy dr Ciszewskiego, zamienionym w 1990 roku na ordynaturę Chirurgii wszpitalu MSWiA. Końcowym etapem Jego zawodowej aktywności była działalność administracyjna. Został najpierw dyrektorem Szpitala MSWiA, później przez kilka miesięcy pełnił funkcję dyrektora Szpitala przy ul. Kraśnickiej skąd, jak mówi, ze względów rodzinnych, zdrowotnych i…politycznych odszedł na emeryturę. Działalność administracyjna nie przysporzyła Mu satysfakcji, ale w miarę upływu czasu, wbrew publikowanym, kontrowersyjnym opiniom okazało się, że wielu Jego koncepcji nie doceniono, część choć z opóźnieniem realizowano, a niezrealizowane do dziś projekty Ci, którzy je znają, uważają za zaniechania.

Szanowni Państwo, Przeżyty w dzieciństwie traumatyczny epizod, wbrew uznawanym poglądom nie zaszkodził silnej osobowości Pana dr Ciszewskiego. Ma uporządkowaną hierarchię wartości (dobro i zło) i niezależne poglądy. Wobec ludzi był zawsze życzliwy, opiekuńczy i współczujący. Bez wahania angażował się w często niebezpieczne akcje pomocy ludziomw stanie wojennym. Wielu ludzi wiele mu z tamtych czasów zawdzięcza.

Po przejściu na emeryturę swoje cechy charakteru ujawnił w nowej, nietypowej formie, łączącej pasje zawodowe ze społecznikowskimi. Towarzysząc wyprawom misyjnym oferował mieszkańcom trzeciego świata swoją wiedzę i umiejętności medyczne. Zaczęło się od wyjazdu na Madagaskar. Na tej wyspie na Oceanie Indyjskim przy południowo-wschodnim wybrzeżu Afryki dr Ciszewski spędził trzy pracowite miesiące w Maranie, wiosce dla trędowatych. Zapotrzebowanie na lekarza było ogromne. Oprócz małych, z powodu niedostatecznego zaplecza, zabiegów chirurgicznych robił wszystko, pełniąc rolę medycznego omnibusu.
Uznanie dla Jego pracy wyrażono wręczeniem Medalu Raulla Follereau.Drugim razem doktor trafił do Konga-Zair (DRKonga; Kongo Leopoldville; Kongo Kinszasa), które sąsiaduje z Kongo-Brazzaville. W buszu, w małym ośrodku zdrowia w Ntumapengi nauczał położnictwa, wykonał 19 cięć cesarskich, nie licząc innych zabiegów chirurgicznych.
Kolejnym razem los rzucił go do Rwandy. Uprawiał medycynę wmaryjnym sanktuarium w Kibeho w największym możliwym, choć ograniczonym warunkami, wymiarze. Od generała zakonu jezuitów otrzymał za swoją pracę Medal bł. Jana Beyzyma. Z okazji kandydowania do odznaczenia Medalem LIL redaktor Jakubowicz mógł przeprowadzić wywiad z dr Ciszewskim tylko dlatego,że Jego kolejny wyjazd nie doszedł do skutku z powodu trwającej w Środkowej Republice Afryki wojny.
Swoje wojaże Pan dr Stefan Ciszewski nazywa prawdziwymi rekolekcjami(...).
Dr n.med. Stefan Ciszewski to nietuzinkowa, pozytywna i barwna postać w naszym środowisku lekarskim (...)."

/-/ Witold Fijałkowski
Lublin, 15 marca 2014 roku.

Źródło: Forum Internetowe Lubelskiej Izby Lekarskiej

Dr Stefan Ciszewski pracował wśród trędowatych trzy miesiące w Maranie na Madagaskarze.

Źródło: https://kosciol.wiara.pl/doc/2230500.Misja-zycia

Pogrzeb odbędzie się 23 marca 2020 r. (poniedziałek), o godz. 10:00 na Cmentarzu Unickim w Lublinie.

Polecane liniki:

https://kosciol.wiara.pl/doc/2230500.Misja-zycia

http://www.tygodnikzamojski.pl/artykul/3707/szarancza-na-deser.html

https://www.niedziela.pl/artykul/45793/nd/Droga-do-Marany